Dit cliché ervaarde ik letterlijk en figuurlijk toen ik een puzzel ging leggen. De legpuzzel gaf me een aantal eenvoudige maar belangrijke inzichten. Een mooi moment om me weer eens bewust te worden.
Door een legpuzzel? Ja, een legpuzzel.
Hoe het zo kwam:
Bij het opruimen kwam ik een legpuzzel van 1000 stukjes tegen. Zo een met heel veel mensen er op in een cartoonachtige tekening. Ik vond het wel een grappige plaat en het idee kwam ineens op om die puzzel eens te gaan maken. Nu had ik weleens met iemand meegekeken maar het duurde zo lang voor je eens een stukje gevonden had. Ik heb heel veel geduld maar hier kon ik het toch niet voor opbrengen. Maar de plaat sprak me aan, dus op een vrije middag besloot ik het te gaan proberen. Bovendien hoorde ik van puzzelaars dat het rustgevend is. Ook mooi meegenomen.
Dus aan de slag.
Vroeger op school geleerd om eerst de rand te leggen. Dus eerst alle stukjes met een rechte rand eruit gehaald en met passen en meten gelegd. Zo, de rand had ik al. Maar nu had ik wel erg veel stukjes nog over. Hoe ging ik van die onoverzichtelijke berg een puzzel maakte die klopte. Ah, ik zie verschillende kleuren in de tekening. Die kleuren maar eens bij elkaar zoeken en dan per kleur zoveel mogelijk aan elkaar leggen. Zo dat is handiger nu kan ik steeds een gedeelte maken. Ik was zo lekker bezig dat ik gewoon de tijd vergat. De volgende dag weer verder met de ontbrekende stukjes te zoeken. Ondertussen kende ik het voorbeeld al goed uit mijn hoofd. Zo zag ik ook alle kleine grappige details van de tekening, echt leuk. Ook herkende ik op de puzzelstukjes al snel waar ze hoorden. Ook nu kon ik niet meer stoppen, ik zat er helemaal in en wilde hem klaar hebben. De laatste moeilijk vindbare stukjes vielen dus uiteindelijk ook op hun plek en klaar was hij. Tevreden kon ik naar mijn resultaat kijken.
Maar wat waren nou de inzichten van het leggen van een puzzel?
Ik had een doel: het maken van de puzzel. Maar hoe ging ik het aanpakken om mijn doel te bereiken. Eerst een kader gemaakt om binnen te werken, daarna de grote stukken verdeeld in kleinere behapbare stukken. Zo kon ik steeds aan een klein gedeelte werken en had ik een goed overzicht. Ik kwam in de flow en vergat gewoon de tijd, het voelde goed. Steeds een paar stapjes verder. Doordat ik er steeds mee bezig was zat het plan (de afbeelding) op een gegeven moment in mijn hoofd en werd ik er steeds vertrouwder mee. De laatste stappen die in het begin zo moeilijk leken lijken nu ook makkelijker te lukken. Je ziet wat je moet doen om het geheel af te maken.
Zo ik kon weer met goede moed en een plan van aanpak naar mijn volgende uitdaging.
Voor welk doel ga jij een plan van aanpak maken?